زبان به عنوان یک نظام نشانهای با انتقال معنا به ایجاد، حفظ، تقویت یا تضعیف و قطع روابط بین انسانها میپردازد. معنایی که زبان منتقل میکند. بر سه دسته است: معنای توصیفی، معنای بیانی و معنای اجتماعی. در این میان «نامگذاری» به عنوان یک پدیده زبانی خود به نوعی منتقل کننده این معانی است، گرچه ممکن است درهر نامی یکی از معانی برجستگی بیشتری پیدا کند و یا در هر دورهای یکی از معانی ترجیح داده شده و سایر معانی و جنبههای نام کمرنگتر شود و سخنگویان یک زبان را به سمت انتخاب نامهایی که بیانکننده آن معناست سوق دهد.
در این مقاله خواهیم دید که چگونه ضرورتهای جدید فرهنگی مردم، خود را در نحوه نامگذاری دید که چگونه ضرورتهای جدید فرهنگی مردم، خود را در نحوه نامگذاری نمایان میسازد و چگونه فرد با حفظ ارزشهای پیشین با انتخاب نام به نیاز «به روز شدن» و «متجدد به نظر رسیدن» پاسخ میگوید و همه معانی توصیفی، بیانی و حتی نمایدن را در جهت انتقال معنای اجتماعی به خدمت میگیرد.
منشأ ارزش و اعتبار نام در فرهنگ ایرانی.. ۶
گرایشهای نامگذاری ایرانیان در گذشته و حال.. ۹
منابع نامگذاری ودیدگاههای فرهنگی.. ۹